Micro-heart

Dear readers,
this collection of short stories was created on a Valentine's Day competition. There were two terms of the competition. The first was that the story could not be longer than 250 words, the second was that a word 'heart' had to be used.
Enjoy reading.


THE CLINIC

–  Who’s the last one?
I raised my hand and the old hag sat next to me.
–  I’m gonna be after you. Oh, Lord, how long I have been waiting for this visit. My heart is pounding.
I turned my head away. She must have understood that I was not in the mood for listening to her nagging because she went quiet. I waited a long time for this visit – a whole, long six months.  A nurse came out of the doctor’s office and asked my neighbour in. I sat closer to the door. The old hag moved her ass closer to me. I had no intention of letting her in before me. The doctor is not a bus. Everybody has to wait.
Twenty minutes later the nurse finally called my name. Inside, there was a tiny office with double doors, a settee and a desk behind which sat the doctor with eyes that have seen everything.
–  Documents, please.
He took my file and pointed to the settee. I sat down and he read my papers as carefully as if it was a matter of life and death. Finally, he grunted and reached into the desk’s drawer. He approached me with a little syringe and a small bottle.
–  It is going to sting a little. – He said.
–  Doesn’t matter. – I replied.
Indeed, it stung a little. Gently, he removed the needle from my vein and put a piece of gauze on the wound.

–  I will come back to you in ten minutes. – The doctor said and placed a plastic box next to me. – Here are some magazines. Please, read and relax. – He said and left. I found a copy of Playboy. Why not? The door opened for a moment and the doctor peeked in.

–  Excuse me, you did not say to whom we should send the corpse.

–  Leave it for research. I don’t have any family.

The doctor disappeared behind the door and I gazed back to the nude girls. With satisfaction I felt the poison run through my body.

Mikroserce

Przedstawiam kilka opowiadań, które pisałem na konkurs. Jedno z nich jest zwycięskie. Ciekawe czy uda Wam się odgadnąć które. Trzy inne otrzymały tytuł finalisty. Chciałbym też podziękować osobom sprawdzającym moje opowiadania. Bez ich pomocy nie dałoby się czytać moich historii.

KUPIŚ

Nie wierzył, że gdziekolwiek może być tak zimno. Dlaczego centrala wysłała go na jubileuszową, pięćsetną misję, właśnie do Polski i to jeszcze w lutym? Tyłek chyba mu przymarzł do gałęzi sosny, igliwie też dało mu się we znaki. I jeszcze ten śnieg. Kto to wymyślił? Zerknął na cel. Chłopak siedział na ławce i nie odrywał oczu od ekranu smartfona. Schował się w gałęziach i spróbował się rozgrzać, ale na wiele to się nie zdało. Trząsł się tak bardzo, że sosna, na której siedział, była już całkowicie pozbawiona śniegu. Prawie niezauważalna opaska na jego przegubie zawibrowała, informując o nowej wiadomości. Wcisnął przycisk, a z opaski wydobył się dźwięk.
– Centrala do Kupidyna A13c. Za dziesięć sekund dojdzie do zbliżenia. Czekaj na zielone światło. Strzelaj celnie. Chwała Imperium!
– Chwała.
Mruknął kupidyn i sięgnął do kołczanu po strzałę. Założył ją na cięciwę. Wychylił się z kryjówki. Obok ławki właśnie przebiegała śliczna dziewczyna. Poślizgnęła się, cel wypuścił telefon. Pomaga jej wstać. Niewielka dioda na opasce rozbłysła na zielono.
– Teraz ja. I do domu!
Wstrzymał oddech. Napiął cięciwę za pomocą zekiera i wypuścił strzałę.
– Prosto w serce!
Aż klasnął w dłonie kiedy strzała trafiła. Dziewczyna zaczęła piszczeć i uciekła, cel tarzał się po śniegu charcząc, rzężąc i barwiąc go na czerwono. Kupidyn czuł, że każdy loczek na głowie mu się prostuje.
– Co się stało, do cholery?!
Krzyknął zlatując z drzewa. Opaska zawibrowała, odruchowo nacisnął guzik i odsłuchał nową wiadomość.
– Kupiś, tu Mars. Chyba po ostatniej imprezie pomyliliśmy kołczany…..